Οι μνήμες από τα παιδικά του
καλοκαίρια είχαν αρχίσει να ξεφτίζουν. Έτσι είμαστε φτιαγμένοι έλεγε από μέσα
του φιμώνοντας κάτι μικρές αμφιβολίες στο βάθος. Καινούριες μνήμες έρχονται και
διαγράφουν τις παλιές. Κάπου πρέπει να το χε διαβάσει.
Στο γραφείο τηλέφωνα, ομιλίες,
ήχοι πληκτρολογίου με μονότονο χαλί τον ήχο του κλιματισμού. Προσπάθησε να ανασύρει
το άκουσμα των τζιτζικιών. Το μόνο που θυμήθηκε ήταν το γεγονός πως μετά από
κάποιες μέρες στο χωριό συνήθιζε σε τέτοιο βαθμό που πολλές φορές έπρεπε να
συγκεντρωθεί για να απομονώσει τον ήχο τους. Ο ίδιος ο ήχος όμως, η υφή του,
τον δυσκόλευε. Προσπάθησε περισσότερο. Κάτι κατάφερε αλλά δεν ήταν
ευχαριστημένος. Τον βοήθησε το youtube.
Αποφάσισε μόλις σχολάσει να πάει να τα συναντήσει. Θα ήταν όμως ακόμα εκεί;
